سیستان سرزمین شگفتیها و مهد دلیران

کی رفته ای زدل که تمنا کنم تو را

کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده ای که شوم طالب حضور

نهان نگشته ای که هویدا کنم تو را

با صد هزار دیده تماشا کنم تو را

بالای خود در آینه ی چشم من ببین

تا با خبر  زعالم بالا کنم تو را

مستانه کاش در حرم و دیر بگذری

تا قبله گاه مومن و ترسا کنم تو را

خواهم شبی نقاب ز رویت برافکنم

خورشید کعبه  ماه کلیسا کنم تو را

گر افتد آن دو زلف چلیپا  به جنگ من

 چندین هزار سلسله در پا کنم تو را

طوبی و سدره گر به قیامت به من دهند

یک جا فدای رعنا کنم تو را

زیبا شود به کارگاه عشق کار من

هر که نظر به صورت زیبا کنم تو را

فروغی بسطامی

کلمات کلیدی :